Παρασκευή 1 Ιουνίου 2012

Ερινύες*

Στιγματισμένες πόρνες.

Δημοσκοπήσεις κατά παραγγελία κατευθύνουν τους αναποφάσιστους.
Ξύλινα λουστραρισμένα λόγια πλαταγιάζουν σε λιπαρές γλώσσες.
Σχιζοφρενείς ηγέτες ξεπηδούν απ' τα σκοτάδια τους ακουμπώντας γεράνια και νυστέρια στον λαιμό σου.
Παραζάλη εκλογών. Ίλιγγος αηδίας. Πότε σταματάει αυτός ο τροχός;
Ακραίες αντιδραστικές επιλογές ανιστόρητων ανθρωπίσκων.
Καταστροφικά συνδικάτα πλουμισμένα με δήθεν αίσθημα ευθύνης.
Κλαίνε οι μεγαλόστομες σκρόφες.
Πολυτέλεια το αλεύρι ζυμωμένο με το νερό. Κλαίει και το παιδί ικετεύοντας μια μπουκιά.
Πλούσιοι νεόπτωχοι ανασκαλεύουν θύμησες.
Ακριβά ηλεκτροσόκ. Τα γυμνά καλώδια ρουφούν το μεδούλι σου στους συλλέκτες της απληστίας τους.

Στιγματισμένες πόρνες.

Μπάζα στη θάλασσα. Ερμητικά κλεισμένα στρείδια αναβάλλουν την εκδίκησή τους.
Το κλάμα του λαβωμένου γερακιού σκίζει τα σωθικά καθώς πέφτει στα πόδια των ανεμόμυλων.
Επιλεκτική γονιμοποίηση για τη μη στέρφα γη.

Στιγματισμένες πόρνες.

Ανύπαρκτα φάρμακα πλέκουν το μοιρολόι σου.
Νοσοκομειακά μουσεία χάσκουν βγάζοντας άναρθρες κραυγές.
Κι οι άσπρες ποδιές ουρλιάζουν για μια σταγόνα αξιοπρέπεια.

Στιγματισμένες πόρνες.

Σιγανό τραγούδι ξεφεύγει απ'τα χείλη του γείτονά σου καθώς δένει την αγχόνη του. Το μετάνιωσε. Επέλεξε να νιώσει πως είναι να πετά κανείς καθώς θα πέφτει απ'τον πέμπτο όροφο.
"Κρίμα..." ψέλισες κι έκλεισες την πόρτα αθόρυβα.

Στιγματισμένες πόρνες. Εκδιώχνονται στην έρημο ως αποδιοπομπαίοι τράγοι φορώντας κορώνες ξένων κριμάτων.

Οργή λαού ζωγραφισμένη με ανεξίτηλη άλυκη βαφή. Σιργουλευτά τρώει τα τείχη σαν αρχαίος ποταμός.
Τα φανάρια σβηστά. Νύχτωσε.
Οι άδειες πλατείες βάφονται πύρινες καθώς ξημερώνει.
Μάτια άδεια. Νύχτα ή μέρα;

"Πλήρωσε!" μου είπαν.
"Με τι νόμισμα;" τους απάντησα. "Μόλις κατέθεσα και τα τελευταία μου όνειρα αλήτες."

*Οι Ερινύες στην Ελληνική μυθολογία ήταν μυθικές χθόνιες θεότητες που κυνηγούσαν όσους είχαν διαπράξει εγκλήματα κατά της φυσικής και ηθικής τάξης των πραγμάτων.

Γραφικό: Ercan Baysal - http://www.toonpool.com/cartoons/Vomiting_162118





Παρασκευή 30 Μαρτίου 2012

Το γενόσημό μου μέσα!

Μεγάλος ντόρος. Αντιδράσεις, συνωμοσιολογίες, πανικός, ανάλυση νόμων, ατέλειωτες συζητήσεις στα παράθυρα, ποιος θα τα πάρει και ποιος θα γίνει φτωχότερος. Πολύ κακό για το τίποτα. Μη βιαστείς να φουντώσεις, θα το πιστέψεις κι εσύ αν ανοίξεις τα μάτια σου και κάτσεις να διαβάσεις, να σκεφτείς και να βγάλεις τα συμπεράσματά σου. Και μετά θα μπορούμε να κάνουμε μια συζήτηση ξέροντας τι λέμε ο καθένας. 
Κατ’ αρχήν να ξεκαθαρίσω τη θέση μου: Δεν είμαι γιατρός, ούτε φαρμακοποιός, ούτε φαρμακευτικός αντιπρόσωπος μα ούτε και τσιράκι κυβερνητικό. Πολίτης σαν κι εσένα είμαι, μόνο που μ’ αρέσει να μην καταπίνω σαν κουτορνίθι ό,τι μου πασάρουν. Ουσιαστικά, αυτή θα είναι μια επιφανειακή προσέγγιση του θέματος και μια απλή κατάθεση των δικών μου σκέψεων, χωρίς πολλά-πολλά. Ψάξ’το παραπάνω εσύ άμα σ’ ενδιαφέρει.  

Τι είναι τα γενόσημα φάρμακα;
   Generics κατά την αγγλικήν. Αυτό που θα ‘λεγε η αγράμματη γιαγιά μου «το ίδιο, μα με άλλο όνομα» - δηλαδή φάρμακα με πανομοιότυπη δραστική ουσία (αυτή που θα σε κάνει καλά, θα σε ξετινάξει ή θα αδιαφορήσει με σένα) αλλά με διαφορετικά έκδοχα και πρόσθετα από το πρωτότυπο. Τα έκδοχα είναι αδρανείς ουσίες που χρησιμοποιούνται για να κάνουν το χαπάκι χαπάκι ώστε να το καταπιείς και να για απορροφηθεί η κρεμούλα που βάζεις στο χεράκι άμα καείς. Σκάνε μύτη κάποια χρόνια μετά που θα βγει το πρωτότυπο (μια 20ετία λέει το πρωτόκολλο) και είναι σαφώς φθηνότερα κατά 30%-50% αφού δεν ξόδεψαν και πολλά κατά την παρασκευή – όλο το κουπί[1] το έχει τραβήξει το πρωτότυπο.

Είναι επικίνδυνα τα γενόσημα φάρμακα;
 ►Πρώτον: Βιοϊσοδυναμία. Μη τρέχεις να κρυφτείς, θα στο πω απλά: Παίρνουμε δύο ομάδες ανθρώπων, ένα πρωτότυπο φάρμακο κι ένα γενόσημο. Στο ένα γκρουπ δίνουμε πρωτότυπο, στο άλλο δίνουμε γενόσημο σε ίδιες δόσεις. Και μετά αρχίζουν οι εξετάσεις αίματος ανά καθορισμένα χρονικά διαστήματα. Τι θα μας δείξει αυτό; Αν το γενόσημο επιδεικνύει ισοδύναμα επίπεδα ασφαλείας, αποτελεσματικότητας και ποιότητας με το αντίστοιχο πρωτότυπο[2]. Γιατί στο είπα όλο αυτό; Γιατί να εγκριθεί ένα γενόσημο και να βγει στην αγορά περνά από τους ίδιους εξονυχιστικούς ελέγχους όπως και το πρωτότυπο. Και φυσικά ένας απ’τους βασικότερους ελέγχους είναι η βιοϊσοδυναμία.
►Δεύτερον: Μαλαισία, Ινδία και Κίνα. Ασφαλώς και υπάρχει κίνδυνος όταν τα γενόσημα εισάγονται ανεξέλεγκτα – το ίδιο επικίνδυνα με τα φτηνά φάρμακα που αγοράζεις από το ίντερνετ από αμφιβόλου ποιότητας προμηθευτές. Εδώ παίρνει θέση η πολιτεία που μέσω των μηχανισμών της – στην προκειμένη μέσω του ΕΟΦ – θα πρέπει να διασφαλίσει την βιοϊσοδυναμία των φαρμάκων που θα κυκλοφορήσουν και θα διατεθούν. Επιβάλλεται η διαδικασία αυτή και μια που ξύπνησε ο δικηγόρος του διαβόλου μέσα μου, ρωτώ: Μπορεί; Μπορεί! Είναι ικανή; Αλλουνού παπά Ευαγγέλιο!
►Τρίτον: Ο δράκος των αλλεργικών αντιδράσεων και των παρενεργειών που προκαλούνται από τα γενόσημα. Ο τσικαλάς κολλάει το αυτί όπου θέλει. Τα φάρμακα είναι δηλητήρια, γνωστόν τοις πάσι. Εξίσου βλαβερό μπορεί να γίνει και το πρωτότυπο - και το αντίστροφο φυσικά.

Γιατί τόση φασαρία με τα γενόσημα; 
   Γιατί πάντα πρέπει να βρίσκει κάτι ο κόσμος να ασχολείται ή να πανικοβάλλεται. Ερωτώ: Τόσο καιρό που παίρνεις γενόσημα (βλέπε Panadol αντί για Depon – το πιο απλό που θα μπορούσα να σου πω, έχεις πάρει κι άλλα προφανώς αλλά χαμπάρι δεν πήρες) γιατί δεν έβγαζες άχνα; Γιατί τώρα στο ταΐζουν πρωι-μεσημέρι-βράδυ και όχι με τον καλύτερο τρόπο. Τα ίδια και με τον σάλο της γρίπης Η1Ν1. Έτρεχες με τα πόδια στους ώμους να κάνεις ένα εμβόλιο που κάποια στάδια μέχρι την παραγωγή του είχαν υπερπηδηθεί μόνο και μόνο για να φας την τσιμπιά στο μπρατσάκι (αφού υπέγραφες συναινετικά – γιατί άραγε;) και να προστατευτείς απ’το να δεις τα ραδίκια ανάποδα. Έτσι δε σου’χαν πει; Σου υπενθυμίζω και δε θα βαρεθώ να στο λέω: Πριν βγεις στους δρόμους πανικοβλημένος κι αλαλάζων κάτσε να διαβάσεις, να πληροφορηθείς έγκυρα, να συγκρίνεις και να χρησιμοποιήσεις την κρίση σου.
    Ένας άλλος λόγος είναι η εξοικονόμηση χρημάτων, δε ξέρω και εγώ πόσα δις υπολόγισαν, από την μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης. Τς, τς, τς ! Άλλη μια εσφαλμένη εντύπωση της πολιτείας και σου εξηγώ αμέσως το γιατί: Κάθε γιατρός μπορεί να συνταγογραφήσει τα νεότερα φάρμακα (δηλαδή τα πρωτότυπα που είναι ακόμη μέσα στην πατέντα) από κάθε θεραπευτική κατηγορία είτε γιατί έτσι αισθάνεται ασφαλής για την θεραπευτική αγωγή του ασθενούς του είτε για άλλους ευνόητους λόγους, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει στο αντίθετο αποτέλεσμα, δηλαδή στη ραγδαία αύξηση της φαρμακευτικής δαπάνης. Κάτι ανάλογο με την πατάτα (εκφράζομαι κοσμίως) των αποδείξεων στη φορολογική δήλωση πέρυσι. Οι κουφιοκεφαλάκηδες του Υπουργείου Υγείας μάλλον δεν τα’χουν σκεφτεί όλα.
    Παιχνίδι γάτας-γάτας. Ποιος θα πάρει τα ηνία; Οι γιατροί ή οι φαρμακοποιοί; Καλή ερώτηση. Εδώ θα πρέπει να ξέρεις ότι τον ρόλο της παύλας ανάμεσα στις γάτες τον έχεις εσύ. Ο γιατρός σου γνωρίζοντας το ιστορικό σου, την πάθησή σου και τις ανάγκες σου, σου γράφει την δραστική ουσία. Πας στον φαρμακοποιό. Ο φαρμακοποιός οφείλει να σε ενημερώσει κι εσύ να συμφωνήσεις[3] για το σκεύασμα που θα πάρεις. Ουπς! Τόμπολα! Κάπου εδώ θα πρέπει να καταλάβεις πως σε κανέναν δεν έχουμε τυφλή εμπιστοσύνη (βλέπεις στον Θεό του κέρδους όλοι ευάλωτοι είναι) και πως θα πρέπει επιτέλους να μάθεις τι είναι αυτό που καταπίνεις κι όχι μόνο ν’ ακούς τραγουδάκια στο YouTube. Επίσης, έχεις δικαίωμα να πάρεις το πρωτότυπο φάρμακο εφόσον αφαιρεθεί η αξία του γενόσημου και βέβαια αφού πληρώσεις τη διαφορά. Ωραία, αν βαστάει το πορτοφόλι σου δεν υπάρχει πρόβλημα.


Τι να κάνω; Τα΄χασα!
    Δεν τα΄χασες, μια χαρά είσαι. Μόνο που δε θα σου πω εγώ τι θα κάνεις – μεγάλο παιδί είσαι. Εξαρτάται από τον γιατρό σου αν θα σου δώσει γαστροπροστασία με την αντιβίωση (άνευ σημασίας η συγκεκριμένη κίνηση), συνεπώς περισσότερα φάρμακα που δεν έχεις λόγο να παίρνεις και περισσότερα χρήματα που θα ξοδέψεις για να τα αγοράσεις. Εξαρτάται από τη σχέση σου με τον φαρμακοποιό ή κι από τον ίδιο τον φαρμακοποιό τι σκεύασμα θα σου προτείνει, εξαρτάται από εσένα αν θα πάρεις το γενόσημο ή αν θα τα ακουμπήσεις για το πρωτότυπο. Εξαρτάται από σένα αν θα αναφέρεις στο γιατρό σου τις τυχόν ενοχλήσεις από κάποιο σκεύασμα ώστε κι εκείνος με τη σειρά του να ακολουθήσει τις διαδικασίες της φαρμακοεπαγρύπνησης ή να σου προτείνει εναλλακτικές λύσεις . Εξαρτάται από σένα αν θα συμμετέχεις ή αν απλά θα κάθεσαι να καταριέσαι την άδικη ζωή σου. 
   Κακώς επιβάλλουν η δωρεάν (;) υγεία να περιορίζεται μόνο στα γενόσημα. Θα έπρεπε να ενεργοποιηθούν διαφορετικοί μηχανισμοί ώστε να μειωθούν οι φαρμακευτικές δαπάνες. Παρόλα αυτά σταμάτα να πιστεύεις πως θέλουν να σε σκοτώσουν. Όλα ένα παιχνίδι κέρδους είναι, το’χεις καταλάβει άλλωστε. Μα ακόμα κι αν θέλουν, να’ χεις τα μάτια σου ανοιχτά. Μάθε να αξιοποιείς τις πληροφορίες και μη σταματάς να πληροφορείσαι από έγκυρες πηγές κι όχι από ανυπόγραφα άρθρα πανικού που διατυμπανίζουν πως θα σου κόψουν 7 χρόνια ζωής (πότε πρόλαβαν να κάνουν τη μελέτη αυτή; Κι αν πρόλαβαν που είναι να τη δούμε κι εμείς;) με τα γενόσημα και από υποκινούμενους τύπους κάθε πολιτικού και επαγγελματικού επιπέδου που ζέχνουν προσωπικό συμφέρον. Κόψε το μετακατοχικό σύνδρομο που σε καταβάλλει (φθηνότερο = χειρότερο). Μάθε, ψάξε, δράσε και υπερασπίσου το δικαίωμά σου. Να’σαι έξυπνος μα όχι εξυπνάκιας.
    
   Προσωπικά δεν προτιμώ τα πρωτότυπα από τα γενόσημα ή το αντίστροφο, ούτε υποστηρίζω τα πρώτα ή τα δεύτερα. Έχω πάρει και από τα δυο εξίσου. Σίγουρα όμως αποκλείω απ’τις προτιμήσεις μου όλους αυτούς τους καταστροφολόγους που ντε και καλά θέλουν να μου πουλήσουν την  άποψή τους όσο-όσο. Έχω κρίση άνθρωπε και μ’ έχεις ζαλίσει τόσο καιρό, το γενόσημό μου μέσα…

  

[1] Κουπί: Έρευνες, μελέτες απόδειξης της βιολογικής αξίας της δραστικής ουσίας, προώθηση του φαρμάκου στην αγορά κλπ.
[2] Μαργαρίτη Ειρήνη – Το καθεστώς των γενόσημων φαρμάκων στην Ε.Ε., σελ.25
[3] http://enne.gr/wp-content/uploads/2012/03/neos_nomos_se_fek.pdf
Καταγεγραμμένη σκέψη μου ως  έπεα πτερόεντα στο blog "Αντίπαλοι". Δημοσιεύτηκε στις 11 Μαρτίου 2012.  
◙ Γραφικό: http://arlenepasajecartoons.blogspot.com

Τρίτη 27 Μαρτίου 2012

Ένα μαύρο κουβάρι στο δέντρο



   Βροχερή μέρα και σήμερα. Επέλεξα να περπατήσω, όχι τόσο για να κάνω οικονομία όσο για να ξεφύγει το μυαλό μου και να γεμίσει νέες και παλιές εικόνες. Δε φοβάμαι τη βροχή, αντιθέτως, συνήθως ξεχνώ σκόπιμα την ομπρέλα μου.
   Περπατώντας, λοιπόν, στους βρεγμένους δρόμους, την είδα να κάθεται κουκουβισμένη* μπροστά από ένα δέντρο, θαρρώ μια μουριά γυμνή, να ζητιανεύει με κλαψουριστή φωνή.  Φορούσε ολόμαυρα ρούχα - μα τι παράξενο, όχι τα μαύρα λερωμένα ρούχα των συνηθισμένων ζητιάνων αλλά καθαρά, πεντακάθαρα μαύρα ρούχα. Μέχρι και τα παπούτσια της καθαρά ήταν. Το κεφάλι της ήταν σκυμμένο και καλυμμένο με ένα μαύρο μαντήλι κι η φωνή της καθαρή. Τόσο καθαρή που άρχισαν να με κυριεύουν οι αμφιβολίες. Πέρασα από δίπλα της με τα μάτια στραμμένα πάνω της να την εξετάζουν σχολαστικά και περίεργα - μα αυτό κρατάει μια στιγμή, όσο και τα βήματα που χρειάζονται για να την προσπεράσουν.
   Είναι ελάχιστες οι φορές που όταν προσπεράσω κάτι ή κάποιον στρέφω πίσω το κεφάλι για μια δεύτερη ματιά και σήμερα το έστρεψα. Τόση εντύπωση μου έκανε ένα μαύρο κουβάρι από ρούχα.
   Στην επιστροφή δεν άλλαξα δρόμο, ξαναπέρασα από το ίδιο σημείο. Κι εκεί, μπροστά στη γυμνή μουριά, κουκουβισμένο στην ίδια θέση ήταν ακόμη το μαύρο κουβάρι να ζητιανεύει με κλαψουριστή μα καθαρή φωνή. Μου'ρθε μια στιγμή να σκύψω και να της σηκώσω το κεφάλι, να δω τα μάτια της και να κρίνω πόσο αληθινή ή ψεύτικη είναι. Να δω άμα θα τα χάσει ή άμα θα ντραπεί. Άμα θα φοβηθεί ή αμα θα μου βάλει τις φωνές με θράσος. Μα δεν το'κανα.
   Για δεύτερη φορά την προσπέρασα και τράβηξα κατά την βρεγμένη ανηφόρα. Σ'ολο το δρόμο ένα μαύρο κουβάρι ήταν στο μυαλό μου με τους δυό εαυτούς μου να το επεξεργάζονται και να συγκρούονται. Να'ναι τάχα μου πραγματική αυτή η εικόνα ή να'ναι αλλη μια απατεώνισσα που εκλιπαρεί με θυμό να στερηθώ εγώ για να έχει αυτή; Κι αν είναι αληθινή τι μαρτυρούν τα χαρακτηριστικά της; Ποια ήταν πριν; Πως έζησε και γιατί κατάντησε έτσι; Θα μπορούσα να είμαι στη θέση της. Μια κίνηση είναι μόνο: να ψάξω για ψιλά στις τσέπες μου.
   Μα αν είναι ψεύτικη; Μα αν παίζει με τις εικόνες που σχηματίζονται στο μυαλό μου; Αν παίζει με την ευαισθησία μου; Αν ζητιανεύει χωρίς να το αξίζει μερίδιο απ'το πορτοφόλι μου; Να κόψω από εμένα για να της δώσω εκείνης; Εκείνης με τα καθαρά ρούχα και την καθαρή φωνή; Εκείνης που τα χρόνια της δε συμβαδίζουν με την πολύωρη στάση του σώματός της; Ποιά χρόνια της; Μήπως είδα το πρόσωπό της; Τι γίνεται; Τι δε μου πάει καλα; Πόσο φοβάμαι την εξαπάτηση; Και γιατί τη φοβάμαι; Τι φοβάμαι τελικά; Αρνούμαι την εικόνα της από φόβο μη βρεθώ στη θέση της;
   Δεν ξέρω. Δεν μπορώ να πω. Μπερδεύομαι, γίνομαι κι εγώ ένα άλλο κουβάρι. Προς το παρόν χρωματιστό. Αύριο δεν ξέρω.
 
Φιλοξενούμενη σκέψη μου στο blog "Από σήμερα άνεργη". Δημοσιεύτηκε στις 23/2/2012
►*κουκουβίζω: κάθομαι με τα πόδια λυγισμένα, όπως τον τύπο στο Birdy -  http://www.avoir-alire.com/IMG/jpg/birdy-1984-07-g.jpg 
►Φωτογραφία άρθρου: https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfGcZbUb4Agly43np_p2I8uxRe2KFuTopz_XzeD2U11jtWEjSXCEcKmcUTjPO8abi63pPDFARMFn752An4Z86LDGkE006fQhbOleYsIRq2QsmixLYPlmYFQDT_tsuoHdGcSwXKxmBKTvpM/s1600/ZITIANOS.JPG

ShareThis

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...